เหมือนที่ฉันคิดมันคงจริง
อยู่ๆร่างสูงกลับจับไหล่ฉันแล้วบังคับให้นอนลงแล้วโน้มลงมา ใบหน้าเราห่างไม่ถึงคืบ
เขากำลังจ้องฉันด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ถูก เราสองจ้องกันอย่างไม่ลดละ
ฉันเลือกที่จะไม่หลบตาอีกคนแม้จะเขินมากๆก็ตาม
ฉันไม่ปฏิเสธว่าตอนนี้เขาอันตราย
และฉันก็ชอบเขาในตอนนี้ซะด้วยสิ
“อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนี้...”
คนข้างบนเอ่ยอย่างลำบากเพราะตัวเองกำลังอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่ให้มันเกินควร
แต่เหมือนคนตัวเล็กไม่ได้ให้ความร่วมมือด้วยสักนิด
“หอม...” ร่างสูงกดอารมณ์ตัวเองต่อไปไม่ไหว โน้มตัวลงไปฝังจมูกกับซอกคอขาวก่อนจะหายใจเข้าเต็มปอด
กลิ่นแชมพูกับครีมอาบน้ำผสมปนกันยิ่งทำให้สงสัยว่าหอมแค่ตรงนี้รึเปล่า
ไล้จมูกต่ำไปจนถึงเนินอก
คนตัวเล็กสั่นสะท้านทันทีที่ปลายลิ้นชื้นแตะกับไหปลาร้าก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่บราแม้จะยังสวมเสื้ออยู่แต่มันก็บางมาก
ร่างบางสะดุ้งเพราะปลายลิ้นอีกคนกำลังดูดดุนกับอัญมณีกลางหน้าอกผ่านเนื้อผ้า
“อ๊ะ..” รู้สึกดีจนเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เสียงแหบพร่านั่นยิ่งปลุกอารมณ์ของร่างหนาที่มีอยู่แล้วให้มากขึ้นกว่าเดิม
มือใหญ่สอดไปใต้ร่างเล็กแล้วปลดตะขอบราอย่างชำนาญก่อนจะดันมันขึ้นเผยให้เห็นเม็ดพลอยตั้งชันผ่านเสื้อตัวบาง
ภาพที่เห็นทำเอาเขาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
ความต้องการกับความถูกต้องมันตีกันในหัว
แต่เพราะสายตาและท่าทางยั่วยวนของคนตัวเล็กนั้นยิ่งย้ำให้เขาเลือกทำตามที่ร่างกายต้องการ
แม้มันจะผิดก็ตาม
“พี่หยุด.. อ๊ะ” เจโน่ไม่ฟังก้มลงมอบจูบหวานให้คนใต้ร่าง
กดจูบหนักๆก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างซุกซน พลางไม่ปล่อยให้มือว่างด้วยการเค้นคลึงสะโพกเร้าอารมณ์ให้อีกฝ่ายไปด้วย
ร่างบางขัดขืนแต่เพราะจูบที่ดูดแรงทำให้มันเป็นแค่การขยับที่เร้าอารมณ์มากกว่าเดิม
คนตัวเล็กจูบตอบอย่างไร้เดียงสา เธอไม่รู้ว่าการจูบมันต้องทำแบบไหน
ควรทำยังไง แบบไหนถึงจะถูกใจอีกฝ่าย ทว่าจูบแบบเด็กๆนั้นกลับทำให้ร่างหนาชอบใจไม่น้อย
อีกคนก็เหมือนจะเรียนรู้ได้ไว จูบตอบอย่างหนักหน่วงเนื่องด้วยซึมซับจากร่างสูง
สองลิ้นดูดกันจนเกิดเสียง รสจูบมันร้อนแรงจนร่างสูงถึงกับหายใจไม่ทัน เขาต้องยกมือข้างนึงมาประครองใบหน้าอีกคนไว้แล้วกดจูบหนักลงไปหวังแก้เข็ดที่อีกคนริอาจแกล้งเขา
มือหนาเปลี่ยนจากสะโพกไปที่เอวคอดเล็กนั่นแทน ลูบวนไปมาก่อนจะสอดมือเข้าไปในชั้นในแล้วเค้นสะโพกหนักๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อ๊ะ.. อืม..” เพราะจูบร้อนแรงนั้นเป็นผลให้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วปากทั้งคู่
แม้จะหยุดแลกลิ้นแต่ริมฝีปากทั้งคู่ยังคงมอบสัมผัสให้กันอย่างไม่ลดละ
เจโน่ผละจากริมฝีปากเจ่อนั่นไปเลิ่กเสื้อขึ้นแล้วดูดดันเนินอกอย่างหื่นกระหาย
ใบหน้าหวานเหยเกเป็นผลมาจากขาแข็งแรงของร่างสูงจงใจขยับเบียดเสียดกับตรงนั้นของเธอ..
“หยุด.. พี่.. อ๊ะ.. อย่าแกล้ง..สิ..” ถึงปากจะห้ามแต่ขากลับแยกออกจากกัน
ร่างสูงยังคงขยับขาให้โดนจุดอ่อนไหวของร่างกายนั่น
ปากก็ดุนดันเม็ดพลอยกลางเนินเนื้อนั่นเล่นเป็นผลให้อีกคนหายใจหอบแรงจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง
“หยุดอะไร เราก็ชอบไม่ใช่รึไง หืม?”
เจโน่ว่าแล้วช้อนตามองอีกคนด้วยสายตาอ้อนวอนจนคนตัวเล็กไม่กล้าสบตากลับ
มือหนาถอนออกจากสะโพกนิ่ม ฝังจมูกไปที่ซอกคอขาวอีกครั้งและพรมจูบไปทั่ว
กลิ่นหอมของเธอทำเอาสติเขาหายไปเสียหมด
คนตัวเล็กส่งมือไปขยุ้มกลุ่มผมอีกคนจนยุ่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน
ลิ้นชื้นลากไล้วนที่หน้าท้องอีกคนเบาๆ แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนไฟช็อตจนอดที่จะเกร็งหน้าท้องไม่ได้
เจโน่ส่งมือหน้าเข้าไปผ่านชั้นในตัวจิ๋วหมายจะเล้าโลมส่วนอ่อนไหวของร่างบาง
นิ้วเรียวยาวลากขึ้นลงจนสัมผัสกับของเหลวสีขาวขุ่น
ไม่รอช้าร่างสูงสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางหวานนั้น
“พี่.. หนูเจ็บ.. อ๊ะ”
คนตัวเล็กเอ่ยไม่เป็นศัพท์พร้อมกับใบหน้าเหยเกแสดงความเจ็บปวดจนเขาอดสงสารอีกคนไม่ได้
ถึงเจโน่จะเคยกับคนอื่นมาก็เยอะ
แต่ความรู้สึกแปลกๆนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลย ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก
อยากครอบครอง ต้องการ แต่ก็กลัวว่าสักวันจะเสียไป ใช่.. เพราะเธอนั้นหอมหวานเกินไป
และก็ดีเกินไปที่จะเป็นของคนชั่วๆอย่างเขาด้วย...
ร่างสูงตัดสินใจหยุดทุกอย่างแล้วจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ทิ้งไว้ก็แต่ความงงงวย สับสน ไม่เข้าใจ มันทำให้ร่างบางดึงสติตัวเองกลับมาได้
พอนึกถึงน้ำตาก็ไหลมาเป็นสาย...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กลับไปเม้นด้วยน้าา https://writer.dek-d.com/plengkhim/writer/view.php?id=1525421
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น